Bài viết mới nhất từ Đào Như Lý
Tình già
Thị ngậm ngùi thấy nhớ cha nhớ mẹ đã khuất, lại thấy buồn cười vì cái háo hức thứ chè xanh với kẹo lạc của Lão.
Tết của kẻ tha hương
Tôi sống xa xứ đã gần 35 năm rồi. Từng ấy năm là từng ấy cái Tết ở từng cung bậc khác nhau. Những năm đầu tiên, vì còn sống một mình, khi đó đồ ăn châu Á cực hiếm, Tết đến thì nỗi nhớ nhà thật là da diết, nhớ miếng bánh chưng, thèm miếng giò, miếng mọc của bố hấp khi sắp Giao thừa. Cũng may là xã hội nơi tôi sống rất bàng quan với cái Tết của ta. Đường phố là đường phố của họ , không khí là không khí của họ nên cái chộn rộn về ngày Tết trong lòng người xa quê cũng mau chóng qua nhanh.
Tết ở xứ xa
Lúc giao thừa ở Việt Nam thì bên này đang là 18 giờ. Vẫn là giờ làm việc. Nhà lại có cửa hàng, giờ đó bắt đầu vào bữa ăn tối nên rất bận.
Can tội thích đùa
Những ai đã từng quen Thị, hiểu Thị thì đều biết - Thị là người vui vẻ, thích đùa.
Nỗi nhớ giao thừa
Dù không gian nơi tôi sống không có không khí Tết như ở quê nhà nhưng cứ đến Giao thừa là tự nhiên những thước phim quay chậm đưa tôi trở về căn nhà xưa ấy - nơi có cái bàn gỗ kê giữa nhà, một mô tuyp của những nhà cổ ở vùng đồng bằng Bắc bộ.
Nhớ chợ Tết quê
Tôi xa quê lâu lắm rồi. Lại không hay về quê vào dịp Tết, nhưng từ trong sâu thẳm của tâm can, không bao giờ tôi quên được chợ Tết quê từ khi lên 5 lên 7.
Chuyện tình tuổi 16
Cứ thế, mỗi khi đến nhà bạn học nhóm, B đều nghe thấy tiếng ghi ta vang lên trong dãy nhà tập thể. Trái tim thiếu nữ cũng xốn xang theo câu hát "Bây giờ tháng mấy rồi hỡi em? Anh đi tìm màu hoa em cài, Chiều nay nhớ em rồi và nhớ, Áo em đẹp màu thơ, Môi tràn đầy ước mơ..."
Nỗi nhớ mùa đông
Nhà ông bà có một vườn chè xanh, có những cây mít lúc lỉu quả, có những khóm hoa tóc tiên màu hồng, những khóm nhài hoa trắng tinh quanh giếng nước nơi góc vườn đầu ngõ. Lúc ấy mẹ còn bé lắm. Hàng ngày mẹ luồn ra sau nhà để sang chơi trong vườn chè, rút những bông hoa tóc tiên rồi mút mút vị ngòn ngọt ở cuống hoa.
Nhớ chợ quê
Tôi xa quê lâu lắm rồi. Lại không hay về quê vào dịp Tết, nhưng từ trong sâu thẳm của tâm can, tôi không bao giờ quên chợ Tết quê từ khi tôi lên 5 lên 7.
Khao khát cả bốn mùa
Một ngày nơi xứ xa, vô tình chị đọc được một bài thơ của anh trong tờ tạp chí phụ nữ. Bài thơ đề tặng ai đó có chữ cái như tên của chị
Đạo diễn.... vớ vẩn
À, đấy là mình đang nói chuyện phim, cái thằng đạo diễn vớ vẩn...
Người đưa tôi vào đường ... nhẩy
Lần về Việt Nam năm ấy, cách đây chừng 7 năm, tôi đã thót tim khi thấy chị co chân nhảy để chụp ảnh trên cái mỏm đá chênh vênh ở Bản Lác, Mai châu - Hòa bình.
Nếp nhà
Tôi có 2 con trai (một đẻ ở Việt Nam, một đẻ ở Đức). Các cháu lớn lên và học hành ở Đức, nói tiếng Đức, tiếng Anh nhiều hơn nói tiếng Việt. Nhưng nếu ai đã từng tiếp xúc với các cháu - các cô bác từ trong nước sang hay bạn bè của bố mẹ đến nhà chơi - đều rất thiện cảm, hài lòng, chưa nói đến những lời khen về thái độ giao tiếp lễ phép, lịch sự, về câu từ chỉn chu của các con tôi .
Lẽ đời
Bố tôi xưa học chữ Nho nên làm gì cũng ngó trước trông sau.
Nổ một thể!
Đã thế thì nổ luôn đi. Mi nói với chúng nó là đang dồn tiền để xây một nhà máy làm mỳ sợi nên không thể cho vay được. Chúng mày chờ khi nào nhà máy xây xong thì sang làm công nhân luôn!